در انتظار شهری بدون مانع!
طعم زندگی را به چاشنی اُمید آغشته می‌کنم و در کوچه پس‌کوچه‌های زندگی صندلی چرخدارم را می‌رانم، گرمای محبت اطرافیان، توانم را دو چندان کرده برای رسیدن به مقصد، در این بین موانع زیادند و گه‌گاهی طاقتم طاق می‌شود اما نومیدی را هرگز به خود راه نمی‌دهم!
